الو...الو...سلام

کسی اونجا نیست؟؟؟؟؟

مگه اونجا خونه ی خدا نیست؟؟؟؟

پس چرا کسی جواب نمی ده؟

یهو یه صدای مهربون...مثی که صدای یه فرشتس.بله با کی کار داری کوچولو؟

خدا هست؟باهاش قرار داشتم.قول داده امشب جوابمو بده.

بگو من می شنوم.کودک متعجب پرسید:مگه تو خدایی؟من با خدا کار دارم...

هرچی می خوای به من بگو قول میدم به خدا بگم.

صدای بغض آلودش آهسته گفت یعنی خدام منو دوست نداره؟؟؟

فرشته ساکت بود.بعد از مکثی نه چندان طولانی:نه خدا خیلی دوستت داره.مگه کسی می تونه تورو دوست نداشته باشه؟؟؟

بلور اشکی که در چشمانش حلقه زده بود با فشار بغض شکست و برروی گونه اش غلطیدو با هما بغض گفت:

اصلا خدا باهام حرف نزنه گریه می کنما...

بعد از چند لحظه هیاهوی سکوت.بگو زیبا بگو.هرآنچه را که بر دل کوچکت سنگینی می کند بگو...دیگر بغض امانش را بریده بود

بلند بلند گریه کرد و گفت:

خدا جون خدای مهربون خدای قشنگم می خواستم بهت بگم تورو خدا نذار بزرگ شم توروخدا.....

چرا؟ای مخالف تقدیره.چرا دوست نداری بزرگ بشی؟

آخه خدا من تورو خیلی دوست دارم قد مامانم ده تا دوست دارم.اگه بزرگ شم نکنه مثه بقیه فراموشت کنم

نکنه یادم بره که یه روزی بهت زنگ بزنم؟نکنه یادم بره هرشب باهات قرار داشتم؟

مثه خیلی ها که بزرگ شدن و حرف منو نمی فهمن.

مثه بقیه که بزرگن و فکر می کنن من الکی می گم با تو دوستم.

مگه ما باهم دوست نیستیم؟پس چرا کسی حرفمو باور نمی کنه؟

خدا چرا بزرگا حرفاشون سخت سخته؟مگه این طوری نمیشه باهات حرف زد...

خدا پس از تمام شدن گریه های کودک گفت:

آدم،محبوب ترین مخلوق من...چه زود خاطراتش رو به ازای بزرگ شدن فراموش می کنه....

کاش همه مثه تو به جای خواسته های عجیب من را از خودم طلب می کردند تا تمام دنیا در دستشان جا می گرفت.

کاش همه مثه تو مرا برای خودم و نه برای خودخواهی شان می خواستند.دنیا برای تو کوچک است....

بیا تا برای همیشه کوچک بمانی و هرگز بزرگ نشوی...

کودک کنار گوشی تلفن،ذرحالی که لبخند برلب داشت در آغوش خدا به خواب فرو رفت.